Het monster onder mijn bed is er altijd al geweest
dat monster onder mijn bed heb ik altijd al gevreesd
het afstotelijk beest fluistert ’s nachts zijn naam
“hallo, ik ben de mensheid, aangenaam.”
onverdraagzaam miskraam van moedernatuur
’t prematuur creatuur spuugt vuur, drinkt zwavelzuur
’t is zijn eigen karikatuur, aanvaard de bastaard
wees niet verrast als de schorpioen steekt, het ligt in zijn aard
was de welvaart het waard nu de waarde zijn verwaterd
de krater van onze schuld met make-up opgekalefaterd
we zien wel later of we later nog kunnen zien
in elk van je poriën een naald en toch zeggen ik ben clean
ben jij de zieke of de ziektekiem die de ziekte veroorzaakte?
wie was er eerst? de man die verteerde of diegene die braakte?
de mismaakte ontwaakte niet in maar onder het bed
je hebt met het monster gewed, maar ken je zelf de inzet?

Monster zonder waarde, monster zonder waarde
top van de voedselketen, heerser der aarde

Het monster speelt Russische roulette met een volgeladen geweer
na jou mijn vriend, want beleefd zijn doet geen zeer
de evolutieleer eenrichtingsverkeer geworden
op het volgende kruispunt in volgorde: politiestaat en wanorde
hier is de laatste ridderorde op zoek naar de heilige graal
de laatste bloedgroep voor een bacchanaal, laatste avondmaal
je mentaal van staal, gebogen door deze smid
oververhit lach je zwart, met een wit kunstgebit
monster, hersenspook, wie lacht laatst met welke joke?
ik neem de afrit en wie staat te wenen op de pechstrook
draag knoflook en boor een houten splinter in je hart,
spurt naar de finish en mank verward terug naar de start
nu zie ik uitgelopen oogzwart zich vermengen met lippenstift
pijnstillers in de lift, chemisch ondermijnde levensdrift
ik wil één etage hoger, het monster wil naar min één
ik lig dood onder een rotsblok want ik wierp de eerste steen.

Al is het monster niet zo lenig, het speelt altijd twister
pak zijn cadeaus niet uit, je zult je snijden aan de blister
wie wist er? dat beest verveelt doorspeelt
het zet zijn pols op rood en snijdt zich aan zijn spiegelbeeld
en haat niet de speler, nee, haat het spel
de hemel, die zit in details, maar zo ook de hel
ik speelde het spel maar kende niet alle regels
dus op weg naar mijn hel vloerde ik zelf alle tegels
ben ik een platgereden egel op mijn eigen levensweg
ontregeld en verzegeld zijn de dingen die ik je zeg
het maakt niet uit hoeveel het eet, het monster heeft altijd honger
het wordt steeds maar ouder, maar koopt zichzelf jonger
de aarde baarde koekoeksjongen, die ze zelf voedde
maar die uitgebroede woede deed haar zelf bloeden
je ziet jezelf omdat je te lang naar het monster staarde
angstig duik je onder het bed, want het heeft allemaal geen waarde