De avond was gedaald
Het maantje ging schijnen,
Een vissersboot koos zee
Ik zag hem verdwijnen.
'k Zag ook een jonge vrouw
Met droef, betraand gezicht,
En vroeg de reden, ze zei:
" 't Is  't havenlicht."
 
Hier bij het havenlicht
Heb ik voor 't eerst op hem staan wachten
Toen hij na lange tijd
Weer eens naar huis toe kwam.
Dat zelfde havenlicht,
Waarbij we toen zo vrolijk lachten,
Licht ook het afscheid bij
Dat ik zoëven nam
Hij ging van mij
Weer voor een hele tijd vandaan,
Want als de zee hem roept
Moet ik hem laten gaan.
Hier bij het havenlicht,
Heb ik voor 't eerst op hem staan wachten
Bij 't zelfde havenlicht
Zal ik ook straks weer staan.