Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronker hos!
Ronk tonk, dof gerommel!
Bonk bonk bommel, hoor de Gronk is los!
 
Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!
Ronk tonk, dof gerommel!
Luid gestommel, hos hos hos!
 
Dit is het lied van Groezel Gronk –
bonk bonk, de reuze gronk –
die droevig zong in zijn spelonk –
bonk bonk, de reuze gronk.
Hij stommelde – bom bom – rond door de grotten,
rommelde – rom rom – onder in de grond,
rammelde luid met stenen potten
en niemand die zijn lied verstond.
 
Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronker hos!
Ronk tonk, dof gerommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!
 
Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!
Ronk tonk, dof gerommel!
Luid gestommel, klos klos klos!
 
Al duizend jaren zat hij daar…
(Waar? Waar? Wat deed ie daar?)
Er stond een vaat van honderd jaar…
(Maar waar? Het is niet waar!)
Honderden kommen, pannen, potten,
O, wat een rompslomp onder in de grond.
O, wat een rommel, volle grotten.
En nooit kreeg Gronk die afwas rond.
 
Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronker hos!
Ronk tonk, dof gerommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!

Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronker hos!
Ronk tonk, dof gerommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!

Hij deed de afwas jaren daar,
maar waar? En nog niet klaar?
Hij deed de vaat met veel misbaar.
En klaar? In geen honderd jaar!
En stommelt hij – bom bom – rond in de grotten,
rommelt het – rom rom – onder de grond.
Zeggen ze: ‘Gronk bonkt met zijn potten,
Gronk heeft nog de vaat niet rond!’

 
Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronker hos!
Ronk tonk, dof gerommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!
 
Bonk bonk, de Gronkenstommel!
Bonk bonk bommel, de Gronker hos!
Ronk tonk, dof gerommel!
Bonk bonk bommel, de Gronk is los!