Vandaag is het volbracht: ik reed
mijn Eendje naar de sloperij.
Ik stapte uit en stond erbij
toen het wagentje werd uitgekleed.

Het was zo triest wat zich voltrok:
de slopersbaas, hij vloekte luid,
sloeg met een knuppel door de ruit
en wrikte aan het motorblok.

Hij schopte tegen ieder wiel,
hij spuugde in de kofferbak,
hij hakte, zaagde, boog en brak
en het sneed mij midden door de ziel.

Toen is mijn Eendje, kaalgeplukt,
ontdaan van wielen, stoel en bank,
door een machine platgedrukt.
Alleen zat op de hoedenplank
dat hondje nog, van porselein,
dat knikte in de zonneschijn.