Georges Brassens
Georges Brassens - Les amoureux des bancs publics Dutch translation lyrics
Your rating:
Les amoureux des bancs publics
De mensen die het verkeerd zien denken dat de groene bankjes Die je soms om de stoep ziet staan, Gemaakt zijn voor mannen met buikjes of invalide, Maar dat is een absurde gedachte, want in werkelijkheid zijn ze daar, dat is bekend, Om plaats te bieden aan beginnende liefdes. De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen, Hebben van die sympathieke smoeltjes. Ze zitten hand in hand, praten over morgen, over het lichtblauwe behang Dat de muren van hun slaapkamer zal bekleden. Stilletjes zien ze zichzelf al zitten, zij aan het naaien, hij aan het roken, In de zekerheid van een wel bevinden En ze kiezen de voornamen van hun eerste kindje. De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen, Hebben van die sympathieke smoeltjes. Als de heilige familie zo en zo twee van die nietsnutten Op haar weg tegenkomt Slingert ze hen ongegeneerd venijnige woorden naar het hoofd, Wat niet wegneemt dat heel de familie, vader, moeder, dochter, Zoon en heilige geest, Zich graag zo nu en dat zou willen gedragen als zij. De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen, Hebben van die sympathieke smoeltjes. Als na verloop van maanden Hun mooie vurige dromen zullen zijn bedaard, Als de hemel voor hen bedekt zal zijn met grote zware wolken, Zullen zij ontroerd opmerken dat het in een van die straten is, Op een van die beruchte bankjes, Dat zij het beste deel van hun liefde hebben beleefd. De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Zonder zich iets aan te trekken van de schuine blikken van de brave voorbijgangers De geliefden die zitten te zoenen op een bankje Op en bankje, op een bankje, Terwijl ze steeds pathetisch “ik hou van jou” zeggen, Hebben van die sympathieke smoeltjes.
Les amoureux des bancs publics
Les gens qui voient de travers Pensent que les bancs verts Qu'on voit sur les trottoirs Sont faits pour les impotents ou les ventripotents Mais c'est une absurdité Car à la vérité Ils sont là c'est notoire Pour accueillir quelque temps les amours débutants Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'fouttant pas mal du regard oblique Des passants honnêtes Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'disant des "Je t'aime" pathétiques Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques Ils se tiennent par la main Parlent du lendemain Du papier bleu d'azur Que revêtiront les murs de leur chambre à coucher Ils se voient déjà doucement Ell' cousant, lui fumant Dans un bien-être sûr Et choisissent les prénoms de leur premier bébé Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'fouttant pas mal du regard oblique Des passants honnêtes Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'disant des "Je t'aime" pathétiques Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques Quand la saint' famill' machin Croise sur son chemin Deux de ces malappris Ell' leur décoche hardiment des propos venimeux N'empêch' que tout' la famille Le pèr', la mèr', la fille Le fils, le Saint Esprit Voudrait bien de temps en temps pouvoir s'conduir' comme eux Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'fouttant pas mal du regard oblique Des passants honnêtes Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'disant des "Je t'aime" pathétiques Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques Quand les mois auront passé Quand seront apaisés Leurs beaux rêves flambants Quand leur ciel se couvrira de gros nuages lourds Ils s'apercevront émus Qu' c'est au hasard des rues Sur un d'ces fameux bancs Qu'ils ont vécu le meilleur morceau de leur amour Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'fouttant pas mal du regard oblique Des passants honnêtes Les amoureux qui s'bécott'nt sur les bancs publics Bancs publics, bancs publics En s'disant des "Je t'aime" pathétiques Ont des p'tit's gueul' bien sympatiques
Get this song at:
Copyrights:
Author: Georges Brassens
Composer: Georges Brassens
Publisher: Universal Music S.A.
Details:
Released in: 2014
Language: French
Translations: Dutch
Appearing on: Les 100 Plus Belles Chansons (2006) , Les amoureux des bancs public (2006)
More info:
The display of this lyric is permitted by the federation of music authors and publishers (Femu)